voorbereiding voor de fotoshoot
Een van de hondenvrienden had het haar doorgestuurd. Het was geen roddelblad hoorde ik haar zeggen. Het was een lifestylemagazine volgens kleine baasje, wat dat ook moge zijn. Als bastaardhond hoor je niet te weten wat dat is. Voor baasje was het een boekske. De boekskesmensen waren op zoek naar baasjes die een hond geadopteerd hadden. De hond moest er leuk uitzien en de baasjes indien mogelijk ook. Ter gelegenheid van Werelddierendag zouden ze samen met hun verhaal in het boekske komen, natuurlijk met een foto. Kleine baasje zag weer meteen mijn adoptieverhaal en haar noodkreet om al mijn asielgenootjes te redden, in een groot artikel op eerste pagina verschijnen. Ze stuurde mijn foto in en onderstreepte dat het om een bastaardje ging wiens verhaal een kans verdiende.
De mail was goed en wel vertrokken of haar GSM begon te trillen. Libelle wou blijkbaar meer uitleg. De rillingen rolden van mijn nekvel tot mijn krulstraat bij wat ik allemaal hoorde. Het kan niet zijn, grolde ik bij mezelf: neeeeee, geen was- en trimbeurt om in de boekskes te komen.
Op 30 augustus 2013 ging het gebeuren. Ze hadden hun maten moeten doorgeven: lengte, breedte, gewicht, schoonmaat, kleur van haar. Dit laatste was voor baasje heel gemakkelijk: geen. Om 9:00 uur moesten we in de studio zijn. Wat waren die mensen vriendelijk. De baasjes kregen allemaal nieuwe kleren en schoen aan. En dan werden ze opgesmukt met crèmekes, poederkes en borstelkes en dat bleef maar duren. Ik had mij al veilig weggestoken onder een stoel. Ondertussen moesten ze mijn hele verhaal vertellen en die Libellemadame maar noteren. De fotograaf vond mij "een graef biejsje"... en baasje had een kakarterkop. Ik twijfelde of ik eens ferm zou gaan grollen, maar dat bleek niet nodig volgens kleine baasje.
En dan uiteindelijk de foto, en maar flitsen en flitsen. Zoveel klikjes voor één foto. Uiteindelijk konden we om 11.00 uur vertrekken. En dan maar wachten tot het begin november in de boekskes komt.
Showbizzgroeten van Chula
De mail was goed en wel vertrokken of haar GSM begon te trillen. Libelle wou blijkbaar meer uitleg. De rillingen rolden van mijn nekvel tot mijn krulstraat bij wat ik allemaal hoorde. Het kan niet zijn, grolde ik bij mezelf: neeeeee, geen was- en trimbeurt om in de boekskes te komen.
Op 30 augustus 2013 ging het gebeuren. Ze hadden hun maten moeten doorgeven: lengte, breedte, gewicht, schoonmaat, kleur van haar. Dit laatste was voor baasje heel gemakkelijk: geen. Om 9:00 uur moesten we in de studio zijn. Wat waren die mensen vriendelijk. De baasjes kregen allemaal nieuwe kleren en schoen aan. En dan werden ze opgesmukt met crèmekes, poederkes en borstelkes en dat bleef maar duren. Ik had mij al veilig weggestoken onder een stoel. Ondertussen moesten ze mijn hele verhaal vertellen en die Libellemadame maar noteren. De fotograaf vond mij "een graef biejsje"... en baasje had een kakarterkop. Ik twijfelde of ik eens ferm zou gaan grollen, maar dat bleek niet nodig volgens kleine baasje.
En dan uiteindelijk de foto, en maar flitsen en flitsen. Zoveel klikjes voor één foto. Uiteindelijk konden we om 11.00 uur vertrekken. En dan maar wachten tot het begin november in de boekskes komt.
Showbizzgroeten van Chula
Dat was ze dan... de foto een hele pagina vol. Het artikeltje heel klein.
De baasjes vonden het fijn, maar hadden het liever omgekeerd gezien.
De baasjes vonden het fijn, maar hadden het liever omgekeerd gezien.
RSS-feed
