Op de dierenwijding
Het had de afgelopen dagen flink gestormd. Wat ben ik blij dat ik dan veilig binnen, lekker warm in mijn mandje kan soezen. Het ging droog blijven, maar er was heel veel wind voorspeld. We zullen wel zien of de tent gaat recht blijven zeiden de baasjes. Vroeg uit de veren. De avond tevoren was heel de wagen vol gestouwd met leuke spullen, de tent, tafeldoeken, posters, de attributen om de tent recht te houden, proviand... Dina en ik moesten mee vooraan op de schoot van kleine baasje.
Het was een drukke bedoening. Gelukkig waren Patrick en Ingrid uit het verre Overpelt afgekomen om te helpen. Wat kan die Ingrid toch lekker bakken. Ze had me daar weer een ferme cake bij en de baasjes maar smikkelen. We waren nog maar pas opgesteld of de vrienden, collega's en familie kwamen aangewaaid. Letterlijk want bij wijlen moesten de mannen de tent vasthouden of ze ging de lucht in. Kleine baasje was in haar nopjes met al dat bezoek. Dat vind ze toch zo fijn en dat maakt haar dag goed. Iedereen vond wel iets naar zijn zin.
De huisdieren werden gewijd. Maar dit keer mocht ik niet meer mee in de stoet. Vorig jaar had ik nogal fel uitgehaald naar die man met het zwarte kleed aan. Hij stond daar met zo'n gevaarlijk attribuut in mijn richting te zwaaien en ik kreeg een trits druppels op mijn kop. Ik wou naar het wapen vliegen, maar kreeg dan de grote korf met het brood in de gaten. Beter daar op af dacht ik. Maar het baasje kortte kordaat mijn leiband in. Wist ik veel dat het mijnheer pastoor was die mij zou zegenen en daarna een stuk gewijd brood wou geven.
Hondenvriendin Lieve was zo lief om een stuk gewijd brood voor Dina en mij mee te brengen, nadat ze Brammeke en Baziel had laten wijden. Dat vond baasje wel heel lief. Dus toch nog een beetje gewijd.
Na de middag begon het zo fel te waaien dat we moesten opkramen. Het resultaat mocht er zijn: 342 euro. De ene helft ging naar de hondjes Marisol, andere naar Alborada.
Bedankt iedereen!
Groeten van de gewijde Chula
Het was een drukke bedoening. Gelukkig waren Patrick en Ingrid uit het verre Overpelt afgekomen om te helpen. Wat kan die Ingrid toch lekker bakken. Ze had me daar weer een ferme cake bij en de baasjes maar smikkelen. We waren nog maar pas opgesteld of de vrienden, collega's en familie kwamen aangewaaid. Letterlijk want bij wijlen moesten de mannen de tent vasthouden of ze ging de lucht in. Kleine baasje was in haar nopjes met al dat bezoek. Dat vind ze toch zo fijn en dat maakt haar dag goed. Iedereen vond wel iets naar zijn zin.
De huisdieren werden gewijd. Maar dit keer mocht ik niet meer mee in de stoet. Vorig jaar had ik nogal fel uitgehaald naar die man met het zwarte kleed aan. Hij stond daar met zo'n gevaarlijk attribuut in mijn richting te zwaaien en ik kreeg een trits druppels op mijn kop. Ik wou naar het wapen vliegen, maar kreeg dan de grote korf met het brood in de gaten. Beter daar op af dacht ik. Maar het baasje kortte kordaat mijn leiband in. Wist ik veel dat het mijnheer pastoor was die mij zou zegenen en daarna een stuk gewijd brood wou geven.
Hondenvriendin Lieve was zo lief om een stuk gewijd brood voor Dina en mij mee te brengen, nadat ze Brammeke en Baziel had laten wijden. Dat vond baasje wel heel lief. Dus toch nog een beetje gewijd.
Na de middag begon het zo fel te waaien dat we moesten opkramen. Het resultaat mocht er zijn: 342 euro. De ene helft ging naar de hondjes Marisol, andere naar Alborada.
Bedankt iedereen!
Groeten van de gewijde Chula
RSS-feed
