Situatie in Spanje
De cijfers
Spanje staat sinds jaren bovenaan aan de lijst van de Europese landen met het grootste aantal verlaten huisdieren. Cijfers zijn moeilijk te consulteren en spreken elkaar tegen. Officieel wordt gewag gemaakt van meer dan 110.000 duizend per jaar, maar in de realiteit zijn dat er veel meer.
Er zijn de dodingstations en de hondenrenbanen. Wie aan Spaanse honden denkt, denkt automatisch aan de "wind"honden. In heel Europa en ver daarbuiten is geweten hoe wreedaardig de galgo's behandel worden. Wie niet goed presteert wacht een folterdood. Wie wel goed presteert en de pensioengerechtigde leeftijd bereikt, wacht eveneens een gruwelijke dood. Met het organiseren van de koersen is veel geld gemoeid. Met het fokken eveneens.
In heel Europa zijn verschillende organisaties die er alles aan doen om deze edele dieren te redden.
Podenco's (Spaanse jachthonden)
Jagers en zigeuners die hun diep ingewortelde rites en gebruiken met de spreekwoordelijke paplepel overdragen op hun kinderen. Gebruiken zoals jaarlijks bij het einde van het jachtseizoen, het verminken en langzaam doden van duizenden podenco's. Poten breken, ogen uitsteken, levend verbranden, overgieten met bijtend zuur... eindeloze gruwel. Consternerend is dat deze rituelen gelijk staan met feest. Feest voor jong en oud.
Verder worden hele meutes gedumpt na het jachtseizoen. De gedumpte dieren raken op de dool en de natuur gaat zijn gang. Teefjes raken zwanger... een eindeloze cirkel.
Zie de Los Barrios story.
Spanje staat sinds jaren bovenaan aan de lijst van de Europese landen met het grootste aantal verlaten huisdieren. Cijfers zijn moeilijk te consulteren en spreken elkaar tegen. Officieel wordt gewag gemaakt van meer dan 110.000 duizend per jaar, maar in de realiteit zijn dat er veel meer.
Er zijn de dodingstations en de hondenrenbanen. Wie aan Spaanse honden denkt, denkt automatisch aan de "wind"honden. In heel Europa en ver daarbuiten is geweten hoe wreedaardig de galgo's behandel worden. Wie niet goed presteert wacht een folterdood. Wie wel goed presteert en de pensioengerechtigde leeftijd bereikt, wacht eveneens een gruwelijke dood. Met het organiseren van de koersen is veel geld gemoeid. Met het fokken eveneens.
In heel Europa zijn verschillende organisaties die er alles aan doen om deze edele dieren te redden.
Podenco's (Spaanse jachthonden)
Jagers en zigeuners die hun diep ingewortelde rites en gebruiken met de spreekwoordelijke paplepel overdragen op hun kinderen. Gebruiken zoals jaarlijks bij het einde van het jachtseizoen, het verminken en langzaam doden van duizenden podenco's. Poten breken, ogen uitsteken, levend verbranden, overgieten met bijtend zuur... eindeloze gruwel. Consternerend is dat deze rituelen gelijk staan met feest. Feest voor jong en oud.
Verder worden hele meutes gedumpt na het jachtseizoen. De gedumpte dieren raken op de dool en de natuur gaat zijn gang. Teefjes raken zwanger... een eindeloze cirkel.
Zie de Los Barrios story.
No al maltrato de animales
Spaanse autoriteiten beginnen stilaan in te zien dat de morele druk vanuit het buitenland groot wordt en deze een negatief effect zou kunnen hebben op belangrijke economische factoren. O.a. het toerisme als we aan de sluiting van de arena's denken. Euro's zijn nog altijd een belangrijke drijfveer tot dierenmishandeling (hondenraces, de broodfokkerij...)
Langzaam maar zeker begint het tij te keren. Maar er is nog een lange weg te gaan. De Spaanse autoriteiten komen al jaren lang weg met onfrisse praktijken wat dierenleed betreft. Men trok zich eenvoudig niets aan van aanhoudende protesten uit andere landen. Uiteindelijk zijn mensen in Spanje zelf opgestaan. Mensen die er daadwerkelijk iets aan willen doen. Mensen die actiegroepen stichten en actie voeren. Er worden dierenrechtenorganisaties gevormd die met veel energie er tegen aan gaan. De overheid heeft eindelijk begrepen dat er geen sprake meer kan zijn van negeren.
Spaanse organisaties of groepen die protest durven uiten hebben het moeilijk en hard te verduren. Vaak klampen zij zich vast aan de buitenlandse verenigingen en rekenen op steun uit het buitenland. Deze ondersteuning is nodig en wordt ook gegeven. De ultieme betrachting is dat de kritiek die door zovelen geuit wordt op de adoptie van buitenlandse honden niet meer aan de orde is. De kritiek dat het land van herkomst haar problemen zelf moet oplossen. En dat geldt niet alleen voor Spanje maar wereldwijd voor alle landen waar dierenrechten een hol en relatief begrip is. Voorkomen is nog altijd beter dan genezen. Vandaar dat het zo belangrijk is om steun te verlenen aan mensen en organisaties die werk maken van een voorkomingsbeleid en sensibilisering.
Met veel inzet en plezier hebben we vrijwilligerswerk gedaan voor de VZW Rescani die de adoptie van honden uit verschillende Spaanse asielen bewerkstelligt.
Langzaam maar zeker begint het tij te keren. Maar er is nog een lange weg te gaan. De Spaanse autoriteiten komen al jaren lang weg met onfrisse praktijken wat dierenleed betreft. Men trok zich eenvoudig niets aan van aanhoudende protesten uit andere landen. Uiteindelijk zijn mensen in Spanje zelf opgestaan. Mensen die er daadwerkelijk iets aan willen doen. Mensen die actiegroepen stichten en actie voeren. Er worden dierenrechtenorganisaties gevormd die met veel energie er tegen aan gaan. De overheid heeft eindelijk begrepen dat er geen sprake meer kan zijn van negeren.
Spaanse organisaties of groepen die protest durven uiten hebben het moeilijk en hard te verduren. Vaak klampen zij zich vast aan de buitenlandse verenigingen en rekenen op steun uit het buitenland. Deze ondersteuning is nodig en wordt ook gegeven. De ultieme betrachting is dat de kritiek die door zovelen geuit wordt op de adoptie van buitenlandse honden niet meer aan de orde is. De kritiek dat het land van herkomst haar problemen zelf moet oplossen. En dat geldt niet alleen voor Spanje maar wereldwijd voor alle landen waar dierenrechten een hol en relatief begrip is. Voorkomen is nog altijd beter dan genezen. Vandaar dat het zo belangrijk is om steun te verlenen aan mensen en organisaties die werk maken van een voorkomingsbeleid en sensibilisering.
Met veel inzet en plezier hebben we vrijwilligerswerk gedaan voor de VZW Rescani die de adoptie van honden uit verschillende Spaanse asielen bewerkstelligt.