Ze mocht niet binnen
Baltique, het zwarte labrador teefje stond 9 jaar lang trouw aan de zijde van de Franse president Mitterand. Zijn wens was dat ze op zijn begrafenis aanwezig zou zijn in de rouwstoet. In januari 1996 liep ze inderdaad mee aan de leiband met één van Mitterands ministers. Groot was de verbazing dat het dier niet toegelaten werd in de kleine kerk van Jarnac waar de uitvaartplechtigheid plaatsvond. Ze moest buiten blijven zitten in de regen, terwijl binnen alle aanwezige "mensen" afscheid namen van haar dierbare baasje. Bij vele dierenvrienden was het een hartverscheurend tafereel.
Het liet ook de Franse (controversiële) zanger Renaud, niet onberoerd. Hij schreef er een innemend en ontroerend lied over, waarin hij terecht zegt dat God ooit de honden zal erkennen. M.a.w. dat ze ooit in de hemel zullen worden toegelaten. Verder gaat het over de pijn en het verdriet voor het verlies van zijn overleden baasje en een natuurlijk over de absurditeit van de geweigerder toegang tot de kerk. U kan het liedje beluisteren.
Het liet ook de Franse (controversiële) zanger Renaud, niet onberoerd. Hij schreef er een innemend en ontroerend lied over, waarin hij terecht zegt dat God ooit de honden zal erkennen. M.a.w. dat ze ooit in de hemel zullen worden toegelaten. Verder gaat het over de pijn en het verdriet voor het verlies van zijn overleden baasje en een natuurlijk over de absurditeit van de geweigerder toegang tot de kerk. U kan het liedje beluisteren.
Wie graag de tekst van dit Franse lied wil lezen klik hier.
Het lied liet ook Guido Belcanto niet onberoerd. Wie graag zijn Nederlandstalige versie wil beluisteren www.youtube.com/watch?v=s5m-_JMo7L0er.
Het lied liet ook Guido Belcanto niet onberoerd. Wie graag zijn Nederlandstalige versie wil beluisteren www.youtube.com/watch?v=s5m-_JMo7L0er.
Het schrijftalent van Baltique
Alle Franse politici schrijven boeken; dat hoort zo vinden ze en dat wordt van hen verlangd. Mitterand schreef 14 boeken, een hoeveelheid waar anderen jaloers op waren. Baltique was dan wel geen president, maar voelde na de dood van haar baasje het schrijverstalent in haar opborrelen. Was het omdat Mitterands vrouw en ook zijn arts een boek publiceerden over hun ervaringen met haar meester dat ze van zich liet horen ? Danielle Mitterrand sprak in haar boek "In alle Vrijheid", open en eerlijk over Mitterrand als politicus en als rokkenjager (zie ook "et alors").
Of was het gewoon omdat Baltique talent had. Of was het wat anders... "Op het Elysée was ik de baas", schrijft Baltique, die voorts zegt het gevoel te hebben dat Mitterrands vrouw Danielle haar als haar zoveelste rivale zag. "Danielle had het niet zo op mij", herinnert ze zich. "Ik was niet van haar, maar van haar man en dat was genoeg om mij verdacht te maken in haar ogen".
Of was het gewoon omdat Baltique talent had. Of was het wat anders... "Op het Elysée was ik de baas", schrijft Baltique, die voorts zegt het gevoel te hebben dat Mitterrands vrouw Danielle haar als haar zoveelste rivale zag. "Danielle had het niet zo op mij", herinnert ze zich. "Ik was niet van haar, maar van haar man en dat was genoeg om mij verdacht te maken in haar ogen".
Aboitim
Aboitim is de samentrekking van "aboyer" wat blaffen betekent en "verbatim" wat spellen (van woorden) betekent. Ondertussen zijn er 3 boeken met titel Aboitim verschenen en een uitgave met de compilatie ervan. Ook hier is het de hond die vertelt. De uitgever Hâchette-Carrere wil niet zeggen wie de werkelijke auteur van de boeken is, maar liet wel doorschemeren dat het iemand is uit het gevolg van de oud-president.
