Over Dina
Dina maart 2013
Wie dacht dat kleine Dina in haar prille jeugd het luxeleventje gelinkt aan het prototype Yorkje, heeft geleid; die heeft het grondig mis. Haar verhaal begon in Los Barrios, één van de gruwelijke dodingstation in Zuid-Spanje, gevolgd door een kort verblijf in het refugio van Mijas waar ze aanvankelijk geadopteerd werd door een Engels echtpaar.
Enkele weken later werd ze opnieuw van de straat geplukt in een nabijgelegen gehucht waar ze radeloos en uitgehongerd rondzwierf. Het was juni 2007 en de zon had haar sporen nagelaten op haar door ondervoeding dun behaarde, ruggetje. Godzijdank kwam ze niet opnieuw in Los Barrios terecht. Ze belandde terug bij A.C.E in Mijas.
Haar verbrande huidje werd verzorgd, eten en drinken stonden klaar. Haar adoptienaam werd Dina en net als bij Chula werd haar foto via de website de wijde wereld ingestuurd met de hoop op een gouden mandje.
Enkele weken later werd ze opnieuw van de straat geplukt in een nabijgelegen gehucht waar ze radeloos en uitgehongerd rondzwierf. Het was juni 2007 en de zon had haar sporen nagelaten op haar door ondervoeding dun behaarde, ruggetje. Godzijdank kwam ze niet opnieuw in Los Barrios terecht. Ze belandde terug bij A.C.E in Mijas.
Haar verbrande huidje werd verzorgd, eten en drinken stonden klaar. Haar adoptienaam werd Dina en net als bij Chula werd haar foto via de website de wijde wereld ingestuurd met de hoop op een gouden mandje.
Dina's mandje
En dat mandje stond klaar naast dat van Chula. Het mandje was aanvankelijk bestemd voor een ander Los Barrios-slachtoffertje: het kleine Nintje. Nintje was ondertussen gereserveerd voor andere adoptanten die haar met de beste zorgen gingen omringen. Wie voor een asielhond gaat heeft keuze te over. Het aanbod is helaas altijd groter dan de vraag.
Het werd niet Nintje, maar Dina. Voor ons maakte het geen verschil geen verschil.
Wie een hond adopteert kiest met z'n hart en niet de ogen.
Het werd niet Nintje, maar Dina. Voor ons maakte het geen verschil geen verschil.
Wie een hond adopteert kiest met z'n hart en niet de ogen.
Dina, een crème van een hondje dat alles wat goed is onder haar huid en in haar hartje draagt. En toch werd ze tot twee maal toe gedumpt. Ondanks wat haar werd aangedaan is ze op en top een mensenvriend en voelt ze op de juiste manier perfect emoties aan. Het enthousiasme en de levensvreugde die Chula en wij met haar mogen delen, doen het verleden grotendeels vergeten.
Toch zal er altijd een heel klein stukje blijven knagen: het beeld van kleine Dina achter de tralies.
Toch zal er altijd een heel klein stukje blijven knagen: het beeld van kleine Dina achter de tralies.
|
|
|
