"Dat gaat jullie nooit lukken..." hoorde ik de chef van SHIN tegen de baasjes zeggen. Dat moet je nu juist tegen mijn baasjes zeggen. Dan weet ik wel beter. Baasje was diezelfde dag nog naar de ATV-studio's gestapt. Ik was erbij en luisterde braaf naar zijn pleidooi. Ik keek daar iedereen eens recht in ogen met een blik van: durf nu niet weigeren of je krijgt met mij te doen.
En ja, enkele dagen later moesten ze alle twee op tijd in de studio zijn. Dina en ik mochten er bij zijn. Straks wordt ik nog een BH (bekende hond) zei ik tegen Dina.
We mochten mee in het programma "DAG-TV", een gezellig praatprogramma noemen ze dat, met de sympathieke presentatrice Zoë Van Gastel. Dat was pas een gezellige dame. Zo'n knappe madam en héél lief. Het programma draaide rond één centrale gast. Tussendoor mochten mensen die iets organiseerden of te vertellen hadden, hun verhaal komen doen. De baasjes waren er voor hun hondenwandeling.
Die centrale gast was wat anders... wat een knorrepot! Kleine baasje vertelde dat hij directeur Paul Thienpondt was geweest op het ministerie van financiën bij De Collega's. Die hadden uren tijd en deden niets dan roddelen en ruziemaken. Jaren aan een stuk was hij met die collega's op TV te zien, de BRT heette dat toen.
Terwijl de baasjes als echte vedetten in de schminkstoel achterover lagen, kwamen verschillende TV-mensen ons een aai geven. En vriendelijk dat ze waren. Goed dat wij niet in die stoel moesten gaan zitten. Wat de baasjes daar allemaal op hun gezicht gekladderd kregen, om te zwijgen over het kletsebolleke van baasje. Dat werd helemaal ingepoederd.
Dan kwam "de briefing"... we moesten gewoon ons zelf zijn. Precies of we zouden voor de televisie ons gaan "veranderen". Ik wou wel een weerwolf proberen. Dan had ik die knorrepot eens goed kunnen bang maken. Maar we moesten ons gedragen van baasje. Hij had met de knappe Zoë afgesproken dat kleine baasje het woord zou voeren en hij ging zich met ons bezighouden. Ik had met Dina afgesproken dat we daar als halfdood gingen blijven liggen en geen kik zouden geven.
En dan was het zover. Kleine baasje was natuurlijk direct op dreef. Opeens vroeg Zoë toch iets aan baasje. Ze had hem goed liggen... hij was wat nerveus maar het ging best. Maar dan moest die knorrepot weer aan het woord komen. Hij was een dierenvriend, ik geloofde er niets van. En maar zagen over honden en appartementen. Er zijn zoveel honden die heel gelukkig zijn in een appartement. Het ligt aan de baasjes en niet aan het appartement. Normaal zou kleine baasje hem eens flink op z'n nummer zetten, maar ze heeft op haar tong gebeten . En liefst van al had ik die Thienpondt eens goed in z'n knoesels willen bijten.
Kijken jullie nog eens mee.
Live vanop mijn blog: groeten van Chula
En ja, enkele dagen later moesten ze alle twee op tijd in de studio zijn. Dina en ik mochten er bij zijn. Straks wordt ik nog een BH (bekende hond) zei ik tegen Dina.
We mochten mee in het programma "DAG-TV", een gezellig praatprogramma noemen ze dat, met de sympathieke presentatrice Zoë Van Gastel. Dat was pas een gezellige dame. Zo'n knappe madam en héél lief. Het programma draaide rond één centrale gast. Tussendoor mochten mensen die iets organiseerden of te vertellen hadden, hun verhaal komen doen. De baasjes waren er voor hun hondenwandeling.
Die centrale gast was wat anders... wat een knorrepot! Kleine baasje vertelde dat hij directeur Paul Thienpondt was geweest op het ministerie van financiën bij De Collega's. Die hadden uren tijd en deden niets dan roddelen en ruziemaken. Jaren aan een stuk was hij met die collega's op TV te zien, de BRT heette dat toen.
Terwijl de baasjes als echte vedetten in de schminkstoel achterover lagen, kwamen verschillende TV-mensen ons een aai geven. En vriendelijk dat ze waren. Goed dat wij niet in die stoel moesten gaan zitten. Wat de baasjes daar allemaal op hun gezicht gekladderd kregen, om te zwijgen over het kletsebolleke van baasje. Dat werd helemaal ingepoederd.
Dan kwam "de briefing"... we moesten gewoon ons zelf zijn. Precies of we zouden voor de televisie ons gaan "veranderen". Ik wou wel een weerwolf proberen. Dan had ik die knorrepot eens goed kunnen bang maken. Maar we moesten ons gedragen van baasje. Hij had met de knappe Zoë afgesproken dat kleine baasje het woord zou voeren en hij ging zich met ons bezighouden. Ik had met Dina afgesproken dat we daar als halfdood gingen blijven liggen en geen kik zouden geven.
En dan was het zover. Kleine baasje was natuurlijk direct op dreef. Opeens vroeg Zoë toch iets aan baasje. Ze had hem goed liggen... hij was wat nerveus maar het ging best. Maar dan moest die knorrepot weer aan het woord komen. Hij was een dierenvriend, ik geloofde er niets van. En maar zagen over honden en appartementen. Er zijn zoveel honden die heel gelukkig zijn in een appartement. Het ligt aan de baasjes en niet aan het appartement. Normaal zou kleine baasje hem eens flink op z'n nummer zetten, maar ze heeft op haar tong gebeten . En liefst van al had ik die Thienpondt eens goed in z'n knoesels willen bijten.
Kijken jullie nog eens mee.
Live vanop mijn blog: groeten van Chula
RSS-feed
