Het was weer een hele bedoening. Die baasjes en hun spullen voor het hondenkraam. Nu willen ze weer confituur verkopen ten voordele van de asielhonden. Op het einde van de zomer hadden ze de keuken van het Franse huis omgetoverd in een heuse "confiturerie". De mirabellen hadden ze onderweg geplukt in een boomgaard in de Loraine. De pruimen komen uit de eigen tuin. Ze lieten Dina en mij thuis om uren braambessen te gaan plukken in de nabij gelegen gehuchten. Het was geen zicht als ze terug kwamen. Hun kleren helemaal vol gekliederd met paarse fruitvlekken. Hun handen en armen onder de krassen van de dorens. Het fruit werd gewassen, gecontroleerd op rotte plekjes en afgewogen. De suiker erbij en dan maar roeren. Af en toe kregen we zo'n braambes toegestoken. Wel lekker moet ik zeggen. Baasje moest alle bokalen grondig uitwassen en met kokend water spoelen, terwijl kleine baasje koortsachtig in de grote koperen ketel stond te roeren. De potten werden gevuld met de kokende brij. En zo ging dat avond na avond. Gelukkig konden we een keertje mee naar de boomgaard van Eugène en Diane in het dorpje verderop. Eugène was al terug naar België en dus was Dora, zijn adoptiehond er ook niet om met ons te ravotten. Eugène heeft de lekkerste appels uit de Bourgogne en daar hebben de baasjes appelconfituur van gemaakt. Ik zag hoe kleine baasje een fles van dat bruisend gedoe opendeed. Dina schrok van de knal. Voor in de appelcompote hoorde ik ze zeggen, maar ik zag dat ze bijna zoveel glaasjes naar binnen kapte als in de confituurketel. Baasje moest dan proeven... en plezier dat ze hadden die twee.
En dan de druiven. Ze hingen al danig in de weg bij ons grotje. Het werd tijd dat we weer zicht op de zaak kregen en dat de baasjes ze zouden snoeien. Ik weet dat ik er moet afblijven. Levensgevaarlijk voor hondjes. Vorig jaar kon ik niet aan de verleiding weerstaan en heb ik er mijn buik van rond gegeten. Op mijn achterste pootjes tegen de trapmuur kon ik aan de onderste trossen, zonder dat iemand het zag. Wat ben ik ziek geweest. Nooit meer.
De trossen werden gewassen en afgedroogd. De druiven werden opgekookt met rode wijn. Wat een geur... daar werd ik gewoon duizelig van. Dan moest de brij door een zeef. Alles werd gewogen en kleine baasje rekende uit hoeveel suiker erbij moest. Weer opkoken en roeren en de potten vullen. Dat noemen ze dan druivengelei. Allemaal voor de hondjes zegt baasje. Ik vraag mij af welke honden er zoveel confituur of druivengelei eten.
's Morgens gingen we alleen met baasje op wandel. Kleine baasje bleef thuis om etiketten op de potjes te plakken.
Het waren er meer dan 50 en die gingen ze allemaal verkopen op de dierenwijding.
Suikerzoete groetjes van Chula
En dan de druiven. Ze hingen al danig in de weg bij ons grotje. Het werd tijd dat we weer zicht op de zaak kregen en dat de baasjes ze zouden snoeien. Ik weet dat ik er moet afblijven. Levensgevaarlijk voor hondjes. Vorig jaar kon ik niet aan de verleiding weerstaan en heb ik er mijn buik van rond gegeten. Op mijn achterste pootjes tegen de trapmuur kon ik aan de onderste trossen, zonder dat iemand het zag. Wat ben ik ziek geweest. Nooit meer.
De trossen werden gewassen en afgedroogd. De druiven werden opgekookt met rode wijn. Wat een geur... daar werd ik gewoon duizelig van. Dan moest de brij door een zeef. Alles werd gewogen en kleine baasje rekende uit hoeveel suiker erbij moest. Weer opkoken en roeren en de potten vullen. Dat noemen ze dan druivengelei. Allemaal voor de hondjes zegt baasje. Ik vraag mij af welke honden er zoveel confituur of druivengelei eten.
's Morgens gingen we alleen met baasje op wandel. Kleine baasje bleef thuis om etiketten op de potjes te plakken.
Het waren er meer dan 50 en die gingen ze allemaal verkopen op de dierenwijding.
Suikerzoete groetjes van Chula
RSS-feed
