Chula
  • Home
    • Mens en dier
  • Chula
    • rassendiscussie >
      • all in the mix
    • A.C.E. - SHIN
    • SHIN ese vrijwilligers >
      • Hope
      • Nintje
      • Roxanne
  • Dina
    • Yorkie Dina
    • Los Barrios
  • Chuladog
    • Belofte aan
    • Spaanse organisaties
    • soulmates >
      • Jodipro
      • Amieba
      • Alborada
      • Loving Rescued Animals
      • Mattie's Dream
      • Nine Lives
  • Agenda
    • 2021
    • 2020
    • 2019
    • 2018
    • 2017
    • 2016
    • 2015
    • 2014
    • 2013
  • Morvan
    • De verschijning
    • 'Et Alors'
    • honden toegelaten
  • Kaartjes voor Pootjes

Bernadette - Nevers

29/1/2011

0 Reacties

 
Wat een idee om een hond Bernadette te willen noemen.  Gelukkig dat ze mij in Spanje toch een passende naam gegeven hebben. Chula: zou "dame met pit" betekenen.  Ik heb dan wel mijn adoptie te danken aan die verschijning, maar de naam... ik mag er niet aan denken. 
Het was te denken dat de baasjes op een mooie dag naar Nevers zouden trekken om het opgebaarde vrouwmens te gaan bezoeken.  Op 29 januari 2011 was het zover.  Samen met Dina de auto in en 80 kilometer lang geluisterd naar de voorleessessie uit de reisgids van het kleine baasje.  Bernadette Soubirous werd in 1844 in Lourdes geboren en rond haar 14de zou Maria verschillende keren aan haar verschenen zijn in een grot.  Ze trad in het zusterklooster Saint-Gildard te Nevers en werkte in de ziekenzaal.  Zelf had ze een zeer zwakke gezondheid en stierf op de 35-jarige leeftijd.  Ze werd begraven in een kleine kapel aan de kloostertuin.  Voor haar heiligverklaring werd ze driemaal opgegraven en telkens zou haar lichaam perfect geconserveerd gebleven zijn, alsof ze juist was ingeslapen.  De ene spraak over een wonder, de andere vond het een raadsel.  Hoe dan ook Bernadette werd heilig verklaard en haar lichaam werd in een glazen schrijn gelegd.  Haar gezicht en handen zijn bedekt met een wasmasker.  En daar gingen de baasjes naar kijken.  Het was zo goed als zeker dat ze ieder afzonderlijk zouden moeten binnen gaan.  Zoiets is verboden terrein voor een mormel als ik.  Ook al had ik bijna dezelfde naam gekregen.  En ik had gelijk.  Misschien maar goed ook want ik zou toch weer aan het grommen zijn gegaan bij die glazen doodskist. 
Het was een leuke uitstap met een wandeling langs de oevers van de Loire.  Het grote parc Roger Salengro, dat naast het Couvent ligt.  Een bezoek aan het Palais Ducal, een hertogelijk paleis dat in de 15de eeuw gesticht werd door een adelijke afstammeling van de hertog van Bourgondië Filips de Stoute.  Een naam die ik leuker vind dan Bernadette. 
Pierre Bérégovoy (baasje moest het 3 keer herlezen) de laatste socialistische premier onder François Mitterand (je weet wel die van et alors) had er voor gezorgd dat het paleis gerestaureerd werd.  Op 1 mei 1993 maakte hij (Pierre) een einde aan zijn leven met het dienstpistool van zijn chauffeur.  Niemand wist waarom en Nevers verloor zijn geliefde burgemeester.  Dat mensen op dieren jagen wist ik al van de Spaanse koning, maar dat ze zichzelf doodschieten vind ik helemaal eng.
Al bij al een leuke dag en zoals altijd hebben Dina en ik ons zeer voorbeeldig gedragen. 
Vrome bloggroeten van Chula!
0 Reacties

Kerstmarkt Borsbeek - 11 december 2010

13/12/2010

0 Reacties

 
Vorig jaar waren ze nog de helpende handen op de kerstmarkt in Wommelgem.  Dit jaar hadden ze hun eigen kraam op de marktplaats in Borsbeek.  De baasjes hadden in de grote schuur van het Franse huis heel wat attributen gevonden om het kraam aan te kleden.  Terwijl ik altijd word aangemaand om op tijd en stond mijn bekje toe te houden (en ik blaf zo graag), hadden ze er niet beter op gevonden dan een grote namaak rendierkop boven het kraam te hangen.  Hij had jaren in een te kleine kartonnen doos gezeten waardoor de helft van het gewei halfstok hing.  Tot daar aan toe.  Ze hadden er een nieuwe batterij ingestoken en telkens iemand in de geburen kwam, ging de bek open en begon het beest te klappertanden en een kerstlied uit te kramen.  Spijtig genoeg hing het ding te hoog want ik had er graag op afgevolgen om die kop het zwijgen op te leggen.
 
En dat was nog niet alles... Nadat de kop eindelijke het zwijgen was opgelegd op verzoek van het aanpalende advocaatkraam (advocaat om te drinken), verschijnt daar opeens een levensgroot exemplaar van wat een hond moet voorstellen.  Ook in pluche.  Wat kunnen mensen soms toch rare beesten zijn.  In een hondenpak kruipen en ons proberen na te doen, alsof dat zou lukken.

Zoals te verwachten had Dina koud en mocht ze de hele tijd in het kattenhuisje liggen, met een extra mandje erin.  Sommige mensen dachten ze ook van pluche was.  Ik mag er niet aan denken dat ze van een batterij zou voorzien worden om kerstliederen te gaan kwelen.  Voorbeeldig als ze is, heeft ze zich de hele dag als een modelhondje gedragen.

De volledige collectie poppen- en berenkleedjes waaraan kleine baasje al jaren werkt, hing in het kraam.  Ze had boterspeculaas gebakken en zelf een grote hoeveel bij wijze van proef(ven) naar binnengewerkt.  Hoe diep ik ook in haar ogen keek en mijn liefste snuit trok: niet één stukje heb ik gekregen.  Niet goed voor hondjes! Hij wordt verkocht voor het goede doel, was de respons.  Ben ik dan geen doel vraag ik me af. 

Baasje heeft zich samen met het bewegende hondenpak de ganse dag uitgesloofd om de marktbezoekers naar ons kraam te leiden en ze uitleg te geven hoe ze mijn maatjes kunnen helpen.  En de Kerstman: wat mij betreft is mijn baasje een échte Kerstman!
Bedankt lieve mensen we hadden en plezante dag met een goed resultaat.
Bloggroeten van Chula

Fotogalerij Kerstmarkt
0 Reacties

Erko's wereld

31/1/2009

0 Reacties

 
Robin vertelt op de Shinavond:
Hallo iedereen.
Ik ben Robinb Van Gansbeke en ik woon in Zottegem.
Mijn mama, paps en mijn broer Kevin en ik houden heel veel van dieren.
Zo'n 3 jaar geleden, besloot paps om een hond te kopen.
Gelukkig hebben wij een grote tuin.  Zodat wij daar flink in kunnen spelen samen met onze hond.
Paps koos voor een grote boxer.  We zouden hem Erko noemen.
De papa en mama van Erko zijn superhonden met een stamboom.
Dat wil niet zeggen dat ze elke dag tegen dezelfde boom plassen, maar dat echte rashonden zijn.  Ik was heel trots op onze kleine  Erko, die ondertussen een grote kanjer geworden is.
Paps gaat met Erko naar de hondenschool.  En Erko doet heel erg goed zijn best.  Paps ook, vooral in de kantine.
Vorige zomer wou mama een tweede hond.  Het was bijna haar verjaardag.  En ze wou een Franse buldog als verjaardagsgeschenk.  Dat vond ik heel tof.  Een nieuwe speelkameraad voor mijn broer, voor Erko en voor mij.
Toen paps het nieuws vertelde aan een collega op z'n werk, vertelde zij hem over de Spaanse Honden In Nood.  En paps vroeg 's avonds aan mama of niet beter was om een hondje van Spanje te adopteren.
Maar mama had al 200 Euro voorschot betaald voor een echte Franse buldog ook met een stamboom.  Ze vond het voorstel van paps niet zo leuk.  Maar al die Spaanse hondjes zonder thuis vond ze toch ook heel erg.
Paps en mama bleven er maar over praten en ze hadden bijna ruzie.  Ze konden maar niet beslissen.  Ook Kevin en  ik wisten niet wat te doen.
Op een avond, toen iedereen nog aan tafel zat, ben ik stilletjes bij Erko in zijn mand gekropen.  Ik nam zijn dikke snoet in mijn armen en fluisterde zachtjes in zijn oor: "Erko, als jij nu moest kunnen praten, zou je dan zeggen voor wie jij zou kiezen, want tenslotte wordt het toch ook een speelkameraad voor jou"
Zijn jullie benieuwd wat Erko's antwoord was…… ?
Laat ons dan samen kijken naar wat hij te vertellen had!
0 Reacties

Op de regionale televisie

31/5/2008

0 Reacties

 
"Dat gaat jullie nooit lukken..." hoorde ik de chef van SHIN tegen de baasjes zeggen.  Dat moet je nu juist tegen mijn baasjes zeggen.  Dan weet ik wel beter.  Baasje was diezelfde dag nog naar de ATV-studio's gestapt.  Ik was erbij en luisterde braaf naar zijn pleidooi.  Ik keek daar iedereen eens recht in ogen met een blik van: durf nu niet weigeren of je krijgt met mij te doen.
En ja, enkele dagen later moesten ze alle twee op tijd in de studio zijn.  Dina en ik mochten er bij zijn.  Straks wordt ik nog een BH (bekende hond) zei ik tegen Dina.
We mochten mee in het programma "DAG-TV", een gezellig praatprogramma noemen ze dat, met de sympathieke presentatrice Zoë Van Gastel.  Dat was pas een gezellige dame.  Zo'n knappe madam en héél lief. Het programma draaide rond één centrale gast.  Tussendoor mochten mensen die iets organiseerden of te vertellen hadden, hun verhaal komen doen.   De baasjes waren er voor hun hondenwandeling.
Die centrale gast was wat anders... wat een knorrepot!  Kleine baasje vertelde dat hij directeur Paul Thienpondt was geweest op het ministerie van financiën bij De Collega's.  Die hadden uren tijd en deden niets dan roddelen en ruziemaken.  Jaren aan een stuk was hij met die collega's op TV te zien, de  BRT heette dat toen. 
Terwijl de baasjes als echte vedetten in de schminkstoel achterover lagen, kwamen verschillende TV-mensen ons een aai geven.  En vriendelijk dat ze waren.  Goed dat wij niet in die stoel moesten gaan zitten.  Wat de baasjes daar allemaal op hun gezicht gekladderd kregen, om te zwijgen over het kletsebolleke van baasje.  Dat werd helemaal ingepoederd.
Dan kwam "de briefing"... we moesten gewoon ons zelf zijn.  Precies of we zouden voor de televisie ons gaan "veranderen".  Ik wou wel een weerwolf proberen.  Dan had ik die knorrepot eens goed kunnen bang maken.  Maar we moesten ons gedragen van baasje.  Hij had met de knappe Zoë afgesproken dat kleine baasje het woord zou voeren en hij ging zich met ons bezighouden.  Ik had met Dina afgesproken dat we daar als halfdood gingen blijven liggen en geen kik zouden geven.
En dan was het zover.  Kleine baasje was natuurlijk direct op dreef.  Opeens vroeg Zoë toch iets aan baasje.  Ze had hem goed liggen... hij was wat nerveus maar het ging best.  Maar dan moest die knorrepot weer aan het woord komen.  Hij was een dierenvriend, ik geloofde er niets van.  En maar zagen over honden en appartementen.  Er zijn zoveel honden die heel gelukkig zijn in een appartement.  Het ligt aan de baasjes en niet aan het appartement.  Normaal zou kleine baasje hem eens flink op z'n nummer zetten, maar ze heeft op haar tong gebeten .   En liefst van al had ik die Thienpondt eens goed in z'n knoesels willen bijten.
Kijken jullie nog eens mee.
Live vanop mijn blog: groeten van Chula
0 Reacties
Voorwaarts>>

    Chula

    vertelt haar verhalen

    Archives

    Februari 2018
    Oktober 2017
    November 2013
    September 2013
    Augustus 2013
    Mei 2013
    Februari 2013
    December 2012
    December 2011
    Augustus 2011
    Januari 2011
    December 2010
    Januari 2009
    Mei 2008

    Rubrieken

    Alles
    Chuladog
    Frankrijk
    Rescani
    Shin

    RSS-feed

Foto
home
Copyright 2013 © -  All Rights Reserved - Chuladog